صمد اسودی فرزند اسدالله در دومین روز اسفند ۱۳۳۹ در شهر گنبد به دنیا آمد.قرآن را از شش سالگی نزد ملا حاج ((صالح)) فرا گرفت و تحصیلات ابتدایی تا دبیرستان را در زادگاهش ادامه داد.سال سوم دبیرستان تصمیم گرفت وارد ارتش شاهنشاهی شود،اما با مخالفت جدی خانواده اش روبرو شد و به شغل مکانیکی روی آورد و استادکار این فن شد.در تاریخ ۲۰/۶/۱۳۵۸ به خدمت سربازی فرا خوانده شدو در پادگان چهل دختر شاهرود مشغول خدمت شد.در پادگان بود که از طریق رادیو شنید ضد انقلاب در گنبد آشوب کرده است،بلافاصله مرخصی گرفت و به گنبد آمد و در این درگیری ها سه بار مجروح شد.
صمد اسودی در تاریخ ۱/۱۰/۱۳۶۰ به عضویت رسمی سپاه پاسداران در آمد و همانند چریکی ورزیده، هرجا که نیاز به مقابله با دشمن احساس می شد،سلاح به دوش حضور می یافت.در خرداد ماه ۱۳۶۱ به جبهه اعزام و فرماندهی گردان اما حسین (ع) تیپ کربلا عهده دار شد.در مهر ماه همین سال به پشت جبهه بازگشت و ازدواج کرد.وی اعتقاد داشت : ((وقتی من می دانم شهید می شوم،چرا دختر مردم را سیاه پوش کنم.))پس از ازدواج که با مراسم بسیار ساده برگزار شد،بار دیگر در اواخر دی ماه ۱۳۶۱ به جبهه رفت و تا آخر تیر ماه ۱۳۶۲ در جبهه ماند و فرماندهی گردان امام حسین را عهده دار شد.پس از پایان مأموریت،به پشت جبهه برگشت و مجدداً در تاریخ ۲۴ شهریور ۱۳۶۲ به جبهه های غرب اعزام گردید و نزدیک به هفت ماه در غرب فرمانده عملیات سپاه مریوان بود.از آنجا به اهواز رفت تا به جبهه های جنوب برود.در این اعزام همسرش را نیز به اهواز برد و در پایگاه شهید بهشتی ساکن شد.
صمد اسودی که برای عملیات بدر آماده می شد،در ساعت ۸ و۳۰ دقیقه صبح شنبه ۱۸ اسفند ۱۳۶۳ در پادگان شهید بیگلو به شهادت رسید.همسرش می گوید)) پس از شهادت،در عالم رویا به من گفت که من همنشین حضرت ابوالفضل هستم و نگران من نباشید))
